ஷஹாதத்தை மொழிந்தவர்களின் கடமை சான்றுபகர்வதே...

ஷஹாதத்தை மொழிந்தவர்களின் கடமை சான்றுபகர்வதே...

ஏகத்துவத்தை தமது வாழ்க்கை வழியாக மாற்றிக் கொண்ட அனேகரின் வாயில் இருந்து வெளியாகும் கசப்பான உண்மை, 'நான் முஸ்லிம்களைப் பார்த்திருந்தால் இஸ்லாத்தில் ஒருபோதும் நுழைந்திருக்க மாட்டேன், மாறாக இஸ்லாத்தை படித்ததனாலேயே நான் ஏகத்துவத்தை ஏக வழியாக ஏற்றேன்.' என்பது.

உண்மைதான் நூற்றுக்கு நூறு உண்மைதான். அன்று நபி (ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம்) அவர்களின் கலத்திலும், ஸஹாபாக்கல் காலத்திலும் முஸ்லிம்களைப் பார்த்து இஸ்லாத்திற்குள் சாரி சாரியாக வந்தார்கள். ஏன்? அவர்கள் பெயரால், நடத்தையால், மனதால் முஸ்லிம்களாக இருந்தார்கள். மேலும் அவர்கள் மொழிந்த ஷஹாதத்திற்கு சான்றுபகர்கின்றவர்களாக இருந்தார்கள்.

எவ்வாரெனில் உமைய ஆட்சிக்காலத்தில் மூஸா பின் நுஸைரின் தலைமையில் வட ஆபிரிக்கா சென்ற படை அப்பிரதேசத்தை இஸ்லாமிய ஆழுகையின் கீழ் கொனர்ந்து, அம் மக்களை நிம்மதியாகவும், சந்தேசமாகவும், சுதந்திரமாகவும் வாழும் விதமான சூழ்நிலையை ஏற்படுத்தக் கொடுத்தனர். அதே சந்தர்ப்பத்தில் ஸ்பெயினில் ரொட்ரிக் மன்னனின் கீழ் நடந்த ஆட்சியில் ஸ்பெயின் மக்கள் நரக வாழ்க்கை வாழ்ந்து கொண்டிருந்தனர்.

அப்போது வட ஆபிரிக்காவில் வாழ்கின்ற மக்களின் நிலை அறிந்த ஸ்பெயின் மக்கள், வட ஆபிரிக்காவை நோக்கி சாரி சாரியாக குடிபெயர்ந்தனர். அதுமட்டுமல்லாது ரொட்ரிக் மன்னனை வீழ்த்தவும் உதவுவதாக கவர்னரிடம் வாக்களித்தனர். உடனே முஸா பின் நுஸைர், இளமைத்துடிப்புள்ள 20 வயதும் பூர்த்தியாகாத தளபதியான தாரிக் பின் ஸியாதின் தலைமையில் ஒரு படையை அனுப்பினார். அப்படை சிறிது காலத்தில் ஐரோப்பாவை இஸ்லாத்தின் ஆளுகையின் கீழ் கொண்டுவந்தது.

சற்று எம் சிந்தனைக்கு இட்டுள்ள பூட்டுகளை திறந்து விட்டு, இன்று எம்மவர்களைப் பார்த்து ஒரு சாதாரன விடயத்திற்காவது நீங்கள் தான் இந்த விடயத்தை செய்யவேண்டும், நீங்கள் தான் இதற்கு மிகவும் பொருத்தமானவர்கள். என்ற வார்த்தைகளை உச்சரிக்க முஸ்லிம் அல்லாதவர்கள் சிந்தனைசெய்துகூட பார்ப்பார்களா?... என்று சற்று நிதானமாக சிந்தியுங்கள். நிச்சியமாக மாட்டார்கள் என்றே மெய்யுரைக்கும் மனம் சொல்லும். அன்று அரசாட்சியைக்கூட எம்மவர்களிடம் கொடுக்க முன்வந்தார்களே, ஏனெனில் அவர்களது செயற்பாடுகளில் இஸ்லாம் பிரதிபளித்தது.

எம் தாய்த்திரு நாட்டிலும் எம் முன்னோர்கள் இவ்வாறுதான் இருந்தார்கள். அதனை பெரும்பான்மையினரும் அவர்களது வரலாறுகளில் பதிய மறக்கவில்லை. ஆனால் கவலை இன்று எமது நிலை இதற்கு நேர்மாறாக மாறியுள்ளது. நாம் இந்நாட்டில் வாழ்வதுபோன்று சிறுபான்மையினராக ஒரு மன்னில் வாழ்பவர்களுக்கு இஸ்லாத்தில் அடிப்படை சட்டம் ஒன்று இருக்கிறது. அதுதான், அந்த சிறுபான்மை முஸ்லிம்கள், தாம் வாழும் தாருல் குப்ரிலிருந்து தாருல் இஸ்லாத்திற்கு அதாவது இஸ்லாமிய ஆளுகையின் கீழ் இருக்கும் பிரதேசங்களுக்கு புலம்பெயர வேண்டும் என்பதாகும்.

இவ்வாறு புலம் பெயராமல் இருப்பதாயின் அவர்களின் மீது கட்டயமாகின்ற ஒன்றுதான் அவர்கள் அந்த தேசத்தில் இஸ்லாத்தைப் பரப்ப வேண்டும், அந்த தேசத்தை இஸ்லாமிய மயப்படுத்தும் முயற்சியில் இருக்க வேண்டும். அதாவது நாம் முஸ்லிம் அல்லாத பெரும்பான்மையினருக்கு இஸ்லாத்தை, ஏகத்துவத்தை, இஸ்லாத்தின் சிந்தனைகளை, அதன் அழகை மற்றும் இலகு தன்மையை எடுத்துக் கூற வேண்டும். இப்பணியை நாம் இரண்டுவிதமாக செய்யலாம்.

1.    நாம் பெரும்பான்மை முஸ்லிம் அல்லாதவர்களை அனுகி அவர்களுக்கு இஸ்லாத்தை எத்திவைத்தல்.

2.    நாம் எமது நடத்தையில் இஸ்லாத்தை பிரதிபலித்தல்.

இவையிரண்டிலும் முதலாவதை விட இரண்டாவது அதிக தாக்கத்தை ஏற்படுத்தக்கூடியதும் இலகுவானதுமாகும். இதனையே ஜாமிஆ நாளீமியா கலாபீடத்தின் பட்டமளிப்பு விழாவொன்றில் பிரதம அதிதியாக கலந்துகொண்ட பிரபல இஸ்லாமிய அறிஞர் அபுல் ஹஸன் அலி நத்வி அவர்கள் கூறுகையில், 'இலங்கையில் தஃவாவிற்கான அனைத்து வாயில்களும் மூடப்பட்டுள்ளன. ஒன்றைத் தவிர, அதுதான் நாம் முன்மாதிரிகளாக இருப்பதன் மூலம் இஸ்லாத்தை எத்திவைப்பது.'

இவ்வாறு நாம் எமக்கு கடமையாக உள்ள இந்த சான்றுபகரும் அழைப்பு முறையை எம் தோல்களில் சுமப்பதற்கு நாம் சில அணிகலன்களை அணிவது கட்டாயம்.

1.    நாம் அழைக்கும் விடயமான இஸ்;லாம் பற்றிய பூரண விளக்கத்தை பெற்றிருத்தல்.

2.    ஹிக்மத் எனும் நுணுக்கமான அறிவை பெற்றிருத்தல்.

3.    அழைக்கும் விடயத்தை சான்றுபகரும் முன்மாதிரிகளாக இருத்தல்.

4.    எம்மை எதிர்த்தவர்களையும் அரவணைத்து அவர்களுடன் நல்ல முறையில் நடந்து கொள்ளல்.

இவ்வாறு நாம் நடக்கும் போது நாம் எங்கிருந்தலும் சிறந்த சமூகமாக இருக்கலாம். இதுவே எமது உடனடித் தேவைகளில் ஒன்றாகவும் இருக்கிறது. அப்போது தஃவவும் இஸ்லாஹும் ஓருசேர இம்மண்ணில் நடக்கும். இப்படி நடக்கும் சமூகம் பற்றி இறைவேதம் இவ்வாறு கூறுகிறது:

كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَوْ آَمَنَ أَهْلُ الْكِتَابِ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ مِنْهُمُ الْمُؤْمِنُونَ وَأَكْثَرُهُمُ الْفَاسِقُونَ

'மனிதர்களுக்காக தோற்றுவிக்கப்பட்ட (சமுதாயத்தில்) சிறந்த சமுதாயமாக நீங்கள் இருக்கிறீர்கள்; (ஏனெனில்) நீங்கள் நல்லதைச் செய்ய ஏவுகிறீர்கள்; தீயதை விட்டும் விலக்குகிறீர்கள்;. இன்னும் அல்லாஹ்வின்மேல் (திடமாக) நம்பிக்கை கொள்கிறீர்கள்;. வேதத்தையுடையோரும் (உங்களைப் போன்றே) நம்பிக்கை கொண்டிருப்பின், (அது) அவர்களுக்கு நன்மையாகும் - அவர்களில் (சிலர்) நம்பிக்கை கொண்டோராயும் இருக்கின்றனர்;. எனினும் அவர்களில் பலர் (இறை கட்டளையை மீறும்) பாவிகளாகவே இருக்கின்றனர்.' (3:110)

ஆகவே எம்மீது கடமையாகியுள்ள இந்த தஃவா எனும் கடமையை செய்ய நாம் பண்பாடுள்ள முஸ்லிம்களாக மாறி, அதன் மூலம் எமது மார்க்கத்திற்கு சான்று பகர்கின்றவர்களாகவும் எமது சமூகத்தையும், இம்மன்னில் இஸ்லாத்தின் இஸ்திரத்தன்மையை பாதுகாப்பவர்களில் ஒருவராக மாறுவோம்.

முஆத் முனாஸ் - வரகாபொலை

(இஸ்லாஹிய்யா வளாகம்)